Dzień: 2017-09-29

Wjechaliśmy przypadkowo.

Ale właściwie.
W renesansowe miasto, które jak mniemam z planu, było twierdzą.

W naturze to widać. Zdjęcia dwóch stron murów.

I dobrze wylądowaliśmy. Na podwieczorek.

A do hotelu na kolację. Na Dyzia kolację, jak widać.

Luca pokazał nam średniowieczne sztandary swojej hiszpańskiej rodziny. Mogliśmy porozmawiać w miarę swobodnie, chociaż tutaj Włosi nie mają problemu z moim narzeczem.

... do Sansepolcro.

... przez pampę!
Ne do wiary jak te drogi są kręte i złe. Brakuje na nich często asfaltu,
bo usuwają się z grani na boki. To jest trasa dla Landrovera.

Zjechaliśmy z pampy.
W tunele. Te też bardzo lubię.

Pojechaliśmy dalej.
Dyzio wyspał się w drodze i uaktywnił na miejscu.

On pasuje do tej republiki. Może nie był oczekiwany, ale był zauważany.

I zauważał.

Jest bywalcem.

Miał Bolonię gdzieś. Chciał moje capuccino.
Nie mogę mu dać. Ma alergię na wszystko poza mną.
Prawie.

Control Engine. Albo zgaśnie, albo staniemy.
Jedziemy do Bolonii.

Dyzio nie chciał wstawać. Noc była krótka.

...aber die Sache wurde erledigt.
Wir gehen schlafen. Fruehstueck Um 6:00.